“BÙÙÙÙÙRP.” Ik zat nét. Ik had alles gepakt: een tumbler met witte wijn, roze nagellak om mijn voeten op te fleuren en ’t magazine Flow. Mijn man haalde een pot met fuchsia’s dat zich helemaal had volgezogen met water uit het plantenbadje terwijl de meisjes antihulp boden, kortom: het was zo’n moment waarop alles perfect was. “BÙÙÙÙÙRP.” Daar was’ie weer. Het geluid dat? – net als tjirpende vogels maar dan op het volume van het maandelijkse alarm – bij ons de lente pas écht inluidt: de boer van buurman Bart.

We waren plantjes wezen halen bij het tuincentrum. We zouden er eigenlijk maar 3 kopen om bij de opa’s en oma’s op Tweede Paasdag voor de deur te zetten en op #anderhalvemeterafstand even te kletsen. Maar toen ik eenmaal werd losgelaten tussen het groen ging mijn koopmodus aan en moest mijn jongste op de terugweg bij mij achterop, omdat de bakfiets vol met bloemen stond. We fietsten naar huis en bezorgden onderweg vrolijke gezichten bij onze toeschouwers.

Wij houden van onze terrassen en zorgen ervoor dat het daar een gezellige bedoeling is. We hebben ons zelfs net ingeschreven voor een volkstuin om courgetteplanten in de volle aarde te kunnen stoppen en de hangmat een permanente plek te geven. De meeste van onze buren doen ook veel aan hun buitenruimte. Zo ook Buurman Bart.

Buurman Bart had vorig jaar een groen vloerkleedje wat door moest gaan voor nepgras over z’n tuintegels gelegd. En er stonden wat planten in die al snel doodgingen van alle KANKÂHSLAKKE. Daarna had z?n zoon bij een baantje oude kabels meegenomen waar ze al het KAUPÂH uit hadden gehaald, zodat de hele tuin overwoekerd werd met plastic. Tot nu.

Maurits gaf de fuchsia aan de jongste #geengoedidee, liep naar het hek van ons terras en keek naar beneden. “MAURICE!! WE GAN AL DIE KANKÂHZAUI WEGHALE. LEKKÂH EIVE UT TÙINTSJE DOEN!” Maurits stak z’n duim op, zag dat de jongste de fuchsia ondersteboven in het plantenbadje aan het onderdompelen was en wilde die redden, maar buurman Bart ging verder: “HÉ PIK MOT JE LÙISTERE, IK REID NET OP MÈN SKAUTÂH LANGS UT STGAND, WAT DENKKIE? HEILEMAAL VOL MENSÙH. DAN BE JE TOCH NIE GOED BÈ JE PAASÈ? BÙÙÙÙÙRP.”