Ik wilde Zwarte Piet worden en droomde van de Zwarte Pietenschool. Hoe ik daar zou leren daken beklimmen en pepernoten strooien. Alleen was er ook een keerzijde aan dit vak, zag ik. Mijn grootste witte nachtmerrie was dat ik als Zwarte Piet geen kadootjes meer zou krijgen, alleen zou géven.
Er zijn foto’s in omloop waarop ik ademloos de Goedheiligman en z’n Helpers sta aan te gapen in de snikhitte van Curaçao. Toen we weer in Nederland woonden besloot ik later Zwarte Piet te worden, zo fantastisch vond ik het feest. Maar al die mystiek won het niet van de buit: een zak vol kado’s. Eén minuut nadat de Intertoys-gids op de deurmat viel had ik al-les erin aangekruist wat ik wilde hebben. Dit was het feest waar ik heel lang heel het jaar naar uitkeek. Maar in de tijd dat ik zelf moeder werd, veranderde deze viering voor mij.
Sinds een aantal jaar heb ik namelijk een nare bijsmaak bij dit kinderfeest. Dat komt door de discussie over iets wat er wel of niet meer moet zijn bij deze traditie. De één wil dit, de ander dat. Het debat lijkt nu alleen te gaan over “willen hebben”. In dit geval gelijk. Maar we hebben al zoveel van de beste man gevraagd en “willen hebben” leidt tot nu toe niet tot een gezamenlijk gewenst resultaat. Dus waarom, als we dan toch het uiterlijk van het feest aan het veranderen zijn, kijken we niet naar wat we Sinterklaas kunnen géven?
Ik stel voor om de traditie helemaal om te gooien door die verlanglijstjes te schrappen met al dat ge-ik-wil. Toen het feest net ontstond kregen kinderen iets kleins, maar daar is al lang geen sprake meer van. Het event is chocoladeletterlijk uit z’n commerciële voegen gebarsten. Op naar wat geconsuminder dus. Sint Nicolaas 2.0 heeft geeflijstjes waarin kinderen hun speelgoed opsommen dat ze willen geven aan een ander. Op hun beurt krijgen ze zo ook kadootjes én leren tegelijkertijd bezit wat minder te bezitten, minder te “willen hebben”. Misschien wordt zo de deel-speelgoedauto wel een hit. De oude man draagt gewoon wat’ie al jaren draagt, wel zo #zerowaste. En dan blijft er nog een hele belangrijke vraag over: hoe ziet Piet eruit bij dit nostalgische feest? Zij heeft in elk geval groene ogen.
